همشهری آنلاین- نصیبه سجادی: وقتی متفقین، در جنگ جهانی دوم، ایران را اشغال کردند قول دادند که به زیرساخت اقتصادی، خدماتی و ... ایران آسیبی وارد نشود، اما بیشترین بخشی که آسیب دید همین بخش‌ها به اضافه ساختار سیاسی و اجتماعی و زندگی مردم بود که از همه طرف تحت‌فشار قرار گرفت. از میزان تولید محصولات اساسی همچون گندم، جو، برنج، توتون، تنباکو و میوه کاسته شد و پرورش دام و طیور با افت شدید مواجه شد و قحطی نان به وجود آمد، نه فقط در پایتخت که در همه شهرهای ایران. علت هم این بود که تامین آذوقه نیروهای متفقین، روسیه و انگلیس بر شانه‌های کشاورزی ایران افتاد که تحمل این بار سنگین را نداشت.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
یکی از راهکارهای دولت برای جلوگیری از تکرار کشتار جنگ اول جهانی و برای اینکه که مردم فوج‌فوج کشته نشوند، توزیع کوپن نان بین مردم بود که آن هم طرح موفقی نبود و نتوانست مانع شورش‌های گسترده شود که در تهران و دیگر شهرها شکل می‌گرفت و البته به شدیدترین شکل هم سرکوب می‌شد.
در تهران قیمت نان در نیمه‌اول سال ١٣٢١ چندین برابر شد. کمبود نان بر کیفیت آن نیز اثر گذاشته بود. در واقع، نانی که به زحمت در اختیار مردم قرار داده می‌شد آن‌قدر بی‌کیفیت بود که موجب مرگ چند نفر و شیوع بیماری شد. در پاییز ١٣٢١ کمبود نان بسیار جدی شد. در آذرماه ١٣٢١ دانش‌آموزان مدارس خود را تعطیل و به سمت بهارستان به راه افتادند. مردم نیز به صفوف آنان پیوستند و شعار می‌دادند یا مرگ یا نان. عصر آن روز اعتراض مردمی به کمبود نان شدت گرفت و نیروهای مسلح به تیراندازی روی آوردند. در این ماجرا که به بلوای نان شهرت پیدا کرد ده‌ها نفر کشته و زخمی شدند.
نظر شما